SKROMPEN (til Bjarne Bakar) Ein og ein, sat me der inne i Skrompestova kom ikkje heim klokka to, slik me hadde lova Seint eller tidleg, ja fram til presten si preike sat me der bakfulle, blakke og bleike Fyrst når Aarsnesen starta orgelbruset gjekk me ut, på skrå bak Haalandshuset Og når klokkaren streva med ny liturgi Bonangergata, på leiting etter den smale sti Ein kjenner seg mest som den bortkomne sonen når ein ikkje ser forskjell på sola og månen Og når trua på syndeforlating er forleten ein stiltrar seg inn, helst i eitt med tapeten No er Vossevangen Hotel blitt anneks meir som bislag i Park sitt hotell-kompleks og Skrompen er blitt den moderne Stallen for Risikototo og slike med berre hest i skallen Gamle Iversen er borte, det er ganske trist og resepsjonen butikk for japansk turist Og eg har slutta og gå på hotell og glaner på fjernsyn kvar bidige kveld Det einaste no som gjer hugen mett er DaCapo frå Bergen og Sett og Frett Eg er glad i god mat og ei flaske brus me er blitt stovegrisar, eg og han pus Eg kjenner meg ofte i slekt med katta som var ute på rek heile fredagsnatta Det var kjekt å fara slik ute om kvelden det var før han blei operert av Skjelden Han er ikkje no like annig og tent men reknar seg meir som ein konsulent For oss gjekk det greitt, me fekk oss ein pils både eg og Alf, Johan, Marta og Nils Ein og ein - ilag er det slik at me seier oss me vonar at andre kan møta på Voss ein Bjarne med stor nok termos til å dela med nye som kjem - urolege i sjela. 5710 i advent 1997 |
